W związku z trwającą agresją zbrojną Rosji w Ukrainie, 25 marca 2022 r., w Uroczystość Zwiastowania Pańskiego, w bazylice Świętego Piotra w Rzymie odbyło się nabożeństwo pokutne, podczas którego Ojciec Św. Franciszek dokonał Aktu Poświęcenia Rosji i Ukrainy Niepokalanemu Sercu Maryi. Tekst tego aktu został ogłoszony w 35 językach.
Celebracja ta odbywała się miesiąc i dzień po rozpoczęciu rosyjskiej inwazji na Ukrainę. Był to jeden z najbardziej uroczystych aktów pontyfikatu Franciszka. Papieskie nabożeństwo aktu poświęcenia było transmitowane przez Telewizję Polską w ogólnopolskim paśmie TVP3.
Jednocześnie – w łączności z Ojcem Świętym – we wszystkich krajach i diecezjach świata został dokonany ten sam akt. W Polsce nastąpiło to we wszystkich kościołach o godz. 17:00, a ponadto zostały odprawione Msze św. w intencji pokoju w Ukrainie oraz nawrócenia Rosji.
W odpowiedzi na apel Przewodniczącego Konferencji Episkopatu Polski, w łączności z Ojcem Świętym Franciszkiem, w piątek 25 marca br. o godz. 17:00 w kościele katedralnym w Gorzowie Wlkp. bp diecezjalny Tadeusz Lityński dokonał również Aktu Poświęcenia Rosji i Ukrainy Niepokalanemu Sercu Najświętszej Maryi Panny. W tym samym czasie uczynili to również duszpasterze wraz z wiernymi we wszystkich parafiach naszej diecezji.
W naszej parafii w trakcie trwania Wieczoru Modlitw Wspólnoty Królowej Pokoju (który trwa u nas od 26 lat każdego 25-go miesiąca) Proboszcz ks. kan Jerzy Kordiak przed wystawionym Najświętszym Sakramentem ze zgromadzonymi wiernymi dokonał o godz. 17:00 Aktu Poświęcenia Rosji i Ukrainy Niepokalanemu Sercu Maryi. Po jego zakończeniu rozpoczęła się adoracja Najświętszego Sakramentu prowadzona przez Wspólnotę Królowej Pokoju z błaganiem o pokój na świecie i o zakończenie bestialskiej wojny w Ukrainie.
AKT POŚWIĘCENIA ROSJI I UKRAINY
NIEPOKALANEMU SERCU NAJŚWIĘTSZEJ MARYI PANNY (pełny tekst)
O Maryjo, Matko Boga i nasza Matko, uciekamy się do Ciebie w tej godzinie cierpienia. Jesteś naszą Matką, miłujesz nas i znasz nas: nic, co nosimy w sercu, nie jest przed Tobą ukryte. Matko miłosierdzia, tak wiele razy doświadczyliśmy Twojej opatrznościowej czułości, Twojej obecności, która przywraca nam pokój, ponieważ Ty zawsze prowadzisz nas do Jezusa, Księcia Pokoju.
My jednak zgubiliśmy drogę do pokoju. Zapomnieliśmy o nauce płynącej z tragedii minionego wieku, o poświęceniu milionów poległych podczas wojen światowych. Zlekceważyliśmy zobowiązania podjęte jako Wspólnota Narodów i wciąż zdradzamy marzenia narodów o pokoju oraz nadzieje ludzi młodych. Staliśmy się chorzy z chciwości, zamknęliśmy się w nacjonalistycznych interesach, pozwoliliśmy, by sparaliżowały nas obojętność i egoizm. Woleliśmy lekceważyć Boga, żyć w naszym fałszu, podsycać agresję, niszczyć życie i gromadzić broń, zapominając, że jesteśmy opiekunami naszego bliźniego i wspólnego domu, który dzielimy. Poprzez wojnę rozszarpaliśmy Ziemski ogród, grzechem zraniliśmy serce naszego Ojca, który pragnie, abyśmy byli braćmi i siostrami. Staliśmy się obojętni na wszystkich i wszystko z wyjątkiem nas samych. A teraz ze wstydem mówimy: przebacz nam, Panie!
W nędzy grzechu, w naszych trudach i słabościach, w tajemnicy nieprawości zła i wojny, Ty, Najświętsza Matko, przypominasz nam, że Bóg nas nie opuszcza, ale wciąż patrzy na nas z miłością, pragnąc nam przebaczyć i nas podnieść. To On dał nam Ciebie a Twoje Niepokalane Serce uczynił schronieniem dla Kościoła i ludzkości. Z Bożej dobroci jesteś z nami i przeprowadzasz nas z czułością nawet przez najbardziej skomplikowane dziejowe zakręty.
Zatem uciekamy się do Ciebie, pukamy do drzwi Twego Serca, my, Twoje umiłowane dzieci, które w każdym czasie niestrudzenie nawiedzasz i zachęcasz do nawrócenia. W tej mrocznej godzinie przyjdź nam z pomocą i pociesz nas. Powtarzaj każdemu z nas: „Czyż oto nie jestem tu Ja, twoja Matka?”. Ty wiesz, jak rozplątać pęta naszego serca i węzły naszego czasu. W Tobie pokładamy nadzieję. Jesteśmy pewni, że Ty, zwłaszcza w chwili próby, nie gardzisz naszymi prośbami i przychodzisz nam z pomocą.
Tak właśnie uczyniłaś w Kanie Galilejskiej, gdy przyspieszyłaś godzinę działania Jezusa i zapowiedziałaś Jego pierwszy znak w świecie. Gdy uczta zamieniła się w smutek, powiedziałaś Mu: „Nie mają wina” (J 2, 3). O Matko, raz jeszcze powtórz to Bogu, bowiem dziś zabrakło nam wina nadziei, zniknęła radość, rozmyło się braterstwo. Zagubiliśmy człowieczeństwo, zmarnowaliśmy pokój. Staliśmy się zdolni do wszelkiej przemocy i wszelkiego zniszczenia. Jakże pilnie potrzebujemy Twojej matczynej interwencji.
Przyjmij więc, o Matko, to nasze błaganie.
Ty, Gwiazdo morza, nie pozwól, byśmy zostali rozbitkami w czasie wojennej burzy.
Ty, Arko Nowego Przymierza, inspiruj plany i drogi pojednania.
Ty, „Ziemio nieba”, zaprowadź w świecie Bożą zgodę.
Ugaś nienawiść, usuń pragnienie zemsty, naucz nas przebaczenia.
Uwolnij nas od wojny, zachowaj świat od zagrożenia nuklearnego.
Królowo Różańca Świętego, rozbudź w nas pragnienie modlitwy i miłości.
Królowo rodziny ludzkiej, wskaż narodom drogę braterstwa.
Królowo pokoju, wyjednaj światu pokój.
Niech Twój płacz, o Matko, poruszy nasze zatwardziałe serca. Niech łzy, które za nas przelałaś, sprawią, że znów zakwitnie owa dolina, którą wysuszyła nasza nienawiść. I choć nie milknie zgiełk broni, niech Twoja modlitwa usposabia nas do pokoju. Niech Twoje matczyne dłonie będą ukojeniem dla tych, którzy cierpią i uciekają pod ciężarem bomb. Niech Twoje macierzyńskie objęcie pocieszy tych, którzy zostali zmuszeni do opuszczenia swoich domów i swej ojczyzny. Niech Twoje bolejące Serce poruszy nas do współczucia i przynagli do otwarcia drzwi i opieki nad zranioną i odrzuconą ludzkością.
Święta Boża Rodzicielko, gdy stałaś pod krzyżem, Jezus, wskazując na ucznia obok Ciebie, powiedział Ci: „Oto syn Twój” (J 19, 26): w ten sposób zawierzył Tobie każdego z nas. Następnie do ucznia, do każdego z nas, rzekł: „Oto Matka twoja” (w. 27). Matko, chcemy Cię teraz przyjąć w naszym życiu i w naszej historii. W tej godzinie ludzkość, wyczerpana i zrozpaczona, stoi wraz z Tobą pod krzyżem. I potrzebuje zawierzyć się Tobie, potrzebuje poprzez Ciebie poświęcić się Chrystusowi. Naród ukraiński i naród rosyjski, które czczą Cię z miłością, uciekają się do Ciebie, a Twoje Serce bije dla nich i dla wszystkich narodów zdziesiątkowanych przez wojnę, głód, niesprawiedliwość i nędzę.
My zatem, Matko Boga i nasza Matko, uroczyście zawierzamy i poświęcamy Twojemu Niepokalanemu Sercu siebie samych, Kościół i całą ludzkość, a zwłaszcza Rosję i Ukrainę. Przyjmij ten nasz akt, którego dokonujemy z ufnością i miłością; spraw, aby ustały wojny, i zapewnij światu pokój. Niech „tak”, które wypłynęło z Twojego Serca, otworzy bramy dziejów dla Księcia Pokoju; ufamy, że poprzez Twoje Serce, nastanie jeszcze pokój. Tobie więc poświęcamy przyszłość całej rodziny ludzkiej, potrzeby i oczekiwania narodów, niepokoje i nadzieje świata.
Niech za Twoim pośrednictwem Boże Miłosierdzie rozleje się na ziemię i niech słodki rytm pokoju na nowo kształtuje nasze dni. Niewiasto, któraś powiedziała Bogu „tak” i na którą zstąpił Duch Święty, przywróć pośród nas Bożą harmonię. Ożyw nasze oschłe serca, Ty, któraś jest „żywą nadziei krynicą”. Ty, któraś utkała człowieczeństwo Jezusa, uczyń nas budowniczymi komunii. Ty, która przemierzałaś nasze drogi, prowadź nas drogami pokoju. Amen.
Podczas objawień w Fatimie w 1917 r. Maryja prosiła między innymi o poświęcenie Rosji Jej Niepokalanemu Sercu. Akt ten miał doprowadzić do nawrócenia Rosji, a w konsekwencji do pokoju na świecie. Jeśli zaś nawrócenie Rosji nie dokona się, to – jak mówiła Maryja – jej „bezbożna propaganda rozszerzy swe błędne nauki po świecie, wywołując wojny i prześladowanie Kościoła”.
Częściowo prośbę Maryi spełnił papież Pius XII w 1942 r., poświęcając narody świata Niepokalanemu Sercu Maryi. Ojciec Święty nie wspomniał jednak wówczas oddzielnie o Rosji, obawiając się propagandowego wykorzystania tego aktu przez III Rzeszę.
Dziesięć lat później Pius XII powtórzył akt poświęcenia, wymieniając w nim również „wszystkie narody w Rosji”. Nie dokonał jednak tego w łączności ze wszystkimi biskupami Kościoła katolickiego, czego domagała się Maryja w Fatimie.
Św. Jan Paweł II zainteresował się objawieniami fatimskimi po zamachu dokonanym, na jego życie 13 maja 1981 r. W rok po zamachu odbył dziękczynną pielgrzymkę do Fatimy, gdzie zawierzył świat i Rosję Niepokalanemu Sercu Maryi. Akt ten ponowił – tym razem w jedności ze wszystkimi biskupami świata – w Bazylice św. Piotra w Rzymie 25 marca 1984 r. Niespełna rok później władzę w Związku Radzieckim objął Michaił Gorbaczow, co dało początek reformom systemu sowieckiego, a w konsekwencji doprowadziło do upadku imperium i pozwoliło na stopniowe odradzanie się wiary chrześcijańskiej na jego terenach.
W związku z obecnie trwającą zbrojną agresją Rosji na Ukrainę papież Franciszek postanowił ponownie ofiarować oba te kraje Niepokalanemu Sercu Maryi. Ojciec Święty dokonał tego osobiście 25 marca br. o godz. 17:00 w Bazylice św. Piotra w Rzymie. Równocześnie akt ten został dokonany przez biskupów we wszystkich diecezjach na świecie.
I SYNOD DIECEZJI
