listopada Kościół wspomina św. Cecylię, której imię – według „Złotej legendy” Jakub de Voragine’a – wywodzi się od określenia „Caeli Lilia” (lilia niebios). Kult św. Cecylii szeroko się rozpowszechnił, a od czasów średniowiecza jest patronką muzyki kościelnej.
W tym roku 22.11.2022 r. , jak w poprzednich latach, w naszej parafii dzień wspomnienia św. Cecylii – patronki muzyki kościelnej obchodzony był uroczyście.
O godz. 18:30 została odprawiona Msza św. dziękczynno-błagalna w intencji Organistek – p. Anny, p. Moniki, Organistów – p. Rafała i p. Zbigniewa, Chóru Parafialnego „Milenium” z p. Marianem Dobakiem i Scholi Dziecięcej „Szachar” z p. Małgorzatą Kaczmarek.
Mszy św. przewodniczył Proboszcz ks. Jerzy Kordiak, a koncelebrował Wikariusz ks. Sławomir Szocik.
Przed Mszą św., jak w każdy wtorek, Wspólnota Królowej Pokoju modliła się na różańcu pamiętając również o tych wszystkich, którzy w naszej parafii swoim śpiewem i grą na instrumentach uświetniają Eucharystię i różne uroczystości. Lekcję podczas Eucharystii czytała Teresa Płachta, a psalm śpiewał p. organista p. Zbigniew.
Parafialna Schola Dziecięca, Chór Parafialny „Milenium” i p. organista również i tym razem swoim śpiewem uświetnili Mszę św.
Po Mszy św. Scholi i Chórowi Parafialnemu wykonano pamiątkowe zdjęcie.
Foto: Jerzy Ganecki
Pochodząca prawdopodobnie z V wieku legenda głosi, że Cecylia żyła na przełomie II i III wieku w zamożnej rodzinie w Rzymie. Już we wczesnej młodości złożyła ślub czystości, toteż gdy rodzice wydali ją za mąż za pogańskiego młodzieńca Waleriana, w noc poślubną powiedziała mu o tym dodając, że strzeże jej potężny Anioł.
Gdy Walerian chciał zobaczyć tego Anioła, Cecylia poradziła mu, by się ochrzcił. Poprosił więc papieża Urbana I (222-230) o chrzest, po czym ujrzał Anioła, który Cecylii i jemu nakładał na głowy wieńce z rajskich róż i lilii. Wkrótce potem ochrzcił się jego brat Tyburcjusz.
Całą trójka otaczała troskliwą opieką prześladowanych chrześcijan, aż w końcu sami zostali skazani na śmierć. Walerianowi i Tyburcjuszowi ścięto głowy, a Cecylię chciano udusić w gorącej kąpieli. Kiedy to się nie udało, kat na próżno usiłował trzema uderzeniami topora odciąć głowę świętej. Zmarła w trzy dni później, 22 listopada 230 r., na skutek odniesionych obrażeń.
Papież Urban kazał pochować Cecylię w centrum katakumb Kaliksta. W 821 r. na polecenie papieża Paschalisa I doczesne szczątki Cecylii przeniesiono do kościoła noszącego jej wezwanie na Zatybrzu, wzniesionego na fundamentach jej domu rodzinnego. Podczas przebudowy świątyni w 1599 r. znaleziono nietknięte zwłoki Cecylii, co uwiecznił w 1600 r. rzeźbiarz Stefano Maderna. Jego rzeźba, przedstawiająca leżącą św. Cecylię z zawiązanymi oczami i rękami, znajduje się do dziś w głównym ołtarzu kościoła na Zatybrzu, a jedna z pierwszych kopii – w katakumbach Kaliksta.
Od początku średniowiecza św. Cecylia jest patronką muzyki, muzyków, śpiewaków i budowniczych instrumentów, a także poetów. Ma to źródło w mylnym odczytaniu pochodzącej z VIII w. treści antyfony oficjum godzin („Cantantibus organis Caecilia virgo in corde sua soli Deo decantabat dicens” – Gdy zabrzmiały instrumenty, w swoim sercu dziewica Cecylia śpiewała tylko Panu). Dlatego św. Cecylia przedstawiana jest w sztuce sakralnej m.in. przy organach, ale też z innymi instrumentami muzycznymi. Niekiedy w sztuce przedstawiana jest wraz z Walerianem, czasem też z ranami na szyi.
I SYNOD DIECEZJI
