
„Wszechmogący, wieczny Boże, wejrzyj na Serce najmilszego Syna swego i daj się przebłagać tym, którzy żebrzą Twojego miłosierdzia.„

11 czerwca 2021 r., w uroczystość Najświętszego Serca Pana Jezusa, podczas Mszy św. o godz. 18.00 w Bazylice Najświętszego Serca Pana Jezusa w Krakowie miał miejsce Akt poświęcenia Narodu Polskiego Najświętszemu Sercu Pana Jezusa w 100. rocznicę tego wydarzenia. Uroczystość ta odbyła się w stulecie analogicznego aktu, jaki został dokonany u progu niepodległości.
W łączności z tym wydarzeniem, poświęcenie to zostało również dokonane w każdej polskiej parafii tego samego dnia. Poświęcenie to, będąc odpowiedzią na nieskończoną miłość Boga, którą w pełni objawia Jezus Chrystus, było również publicznym zadośćuczynieniem Jezusowi za nasze grzechy, jakimi przez te lata raniliśmy Jego Najświętsze Serce.
Mszy św. przewodniczył abp Stanisław Gądecki, Przewodniczący Konferencji Episkopatu Polski, który dokonał odnowienia tegoż aktu. W Eucharystii wzięli udział biskupi zgromadzeni na 389. Zebraniu Plenarnym Konferencji Episkopatu Polski, które odbyło się w dniach od 11 do 12 czerwca 2021 r. na terenie Archidiecezji
Krakowskiej.

Akt poświęcenia się Narodu polskiego Najświętszemu Sercu Pana Jezusa w naszej parafii odbył się także 11.06.2021 (piątek) podczas nabożeństwa czerwcowego o godz. 18:00. Aktu dokonał Proboszcz ks. kan Jerzy Kordiak.


ODNOWIENIE
AKTU POŚWIĘCENIA NARODU POLSKIEGO
NAJŚWIĘTSZEMU SERCU PANA JEZUSA
11.06.2021 r. – Uroczystość Najświętszego Serca Pana Jezusa

Panie nasz Jezu Chryste,
Dziś, tak jak przed stu laty, zbieramy się w świątyni poświęconej czci Najświętszego Serca Twego w Krakowie. W osobach swoich pasterzy, osób życia konsekrowanego i wiernych – staje przed Tobą naród i Kościół w Polsce, aby uroczyście ponowić akt oddania się Twojemu Najświętszemu Sercu.
Podobnie jak nasi przodkowie u progu niepodległości, tak i my polecamy Ci dzisiaj Kościół i Ojczyznę, dziękując za dar wolności. Oddając się Twojemu Najświętszemu Sercu, prosimy: Przyjdź królestwo Twoje! A w ślad za św. Janem Pawłem II wołamy: „Niech zstąpi Duch Twój i odnowi oblicze ziemi. Tej ziemi!”.
W obliczu Twego miłosierdzia, wyznajemy ze skruchą nasze grzechy indywidualne i społeczne. Przepraszamy za brak szacunku dla życia, także tego najsłabszego, ukrytego pod sercem matki. Przepraszamy za grzechy wykorzystania seksualnego małoletnich, popełnione zwłaszcza przez niektórych duchownych i związane z tym grzechy zaniedbania ich przełożonych. Przepraszamy za nałogi i uzależnienia, za prywatę, partyjnictwo, agresję i niezdolność do dialogu. Przepraszamy za brak czci dla tego co święte, w tym próby instrumentalnego traktowania religii.
Świadomi naszych wad i słabości – stojąc wobec nowych i trudnych wyzwań dla Kościoła i Ojczyzny – z ufnością wołamy: Otwórz nasze oczy, ulecz chore serca, obmyj to, co brudne, daj łaskę nawrócenia i pokuty! Uwolnij nas od wzajemnej nienawiści i pogardy, od ducha niezgody i raniących podziałów. Daj nam światłe oczy serca, abyśmy przestali dostrzegać w sobie wzajemnie przeciwników a zobaczyli współdomowników – w Twoim Domu, a także w tym domu, który ma na imię Polska. Daj nam łaskę szczerej miłości do Ciebie, do Kościoła, Ojczyzny i do siebie nawzajem. Zaszczep w nas ducha powszechnego braterstwa.
Jezu, uczyń nasze serca na wzór Serca Twego, abyśmy umieli tracić życie w służbie najbardziej potrzebującym, najsłabszym i bezbronnym. W trudnym czasie pandemii poprowadź nas ku chorym i starszym oraz tym, którzy opłakują swoich zmarłych. Otwórz nasze serca na tych, którzy zostali boleśnie zranieni we wspólnocie Kościoła, aby dzięki Twojej łasce ich rany się zagoiły i aby ponownie zaznali pokoju.
Spraw, aby polskie rodziny w Twoim miłującym sercu znajdowały źródło jedności i odnowy. Aby były ogniskami miłości i pokoju, wolnymi od zdrady, agresji i przemocy, otwartymi na przyjęcie nowego życia oraz zdolnymi do przekazu wiary nowym pokoleniom. Otwórz serca młodych, by ich entuzjazm, siła wiary i świadectwo nadziei odnawiało wspólnotę Kościoła.
Naucz nas kontemplować to, co sam stworzyłeś. Naucz nas dbać o piękną i niezniszczoną ziemię, abyśmy – w darze od Ciebie – mogli przekazać ją tym, którzy przyjdą po nas.
Powierzamy Ci całe nasze życie osobiste, rodzinne i społeczne, które pragniemy oprzeć na trwałych zasadach Ewangelii. Podobnie jak przed stu laty, w pokorze poświęcamy się Twojemu Najświętszemu Sercu, oddając naszą Ojczyznę w Twoje władanie.
Z ufnością wołamy: Chwała niech będzie Najświętszemu Sercu Twemu, którym tak bardzo nas umiłowałeś i przez które prowadzi droga do naszego zbawienia. Amen.
Kraków, 11.06.2021 roku

Akt oddania się Najświętszemu Sercu Pana Jezusa jest związany z objawieniami św. Małgorzaty Marii Alacoque, wizytki z Paray-le-Monial. Chrystus ukazał zakonnicy swoje spragnione ludzkiej miłości Serce i zażądał, by Mu się poświęciła. Święta oraz jej spowiednik św. Klaudiusz la Colombière jako pierwsi ofiarowali się Bożemu Sercu, ułożyli formuły zawierzenia i tym samym zapoczątkowali osobiste poświęcenie się Najświętszemu Sercu Pana Jezusa. Z biegiem czasu w Kościele zaczęto praktykować poświęcenie wspólnot, rodzin, narodów i krajów, aż wreszcie ofiarowano Sercu Zbawiciela cały rodzaj ludzki.
27 lipca 1920 roku na Jasnej Górze Episkopat Polski dokonał poświęcenia Ojczyzny Najświętszemu Sercu Pana Jezusa. Akt ten ponowiono rok później w Krakowie, w Bazylice Najświętszego Serca Pana Jezusa, przy okazji konsekracji świątyni.
Akty poświęcenia Narodu polskiego Najświętszemu Serca Pana Jezusa
z roku 1920, 1921 i 1951

Akt poświęcenia narodu polskiego Najświętszemu Sercu Jezusa
(27 lipca 1920 roku, Jasna Góra)
Najświętsze Serce Jezusa, oto my, biskupi polscy, zebrani u stóp Majestatu
Twego, w Najświętszym Sakramencie ukrytego, poświęcamy siebie, duchowieństwo
i wszystkich wiernych diecezji naszych, cały kraj i ojczyznę naszą
Twojemu Boskiemu Sercu. W chwili, gdy nad ojczyzną i Kościołem naszym gromadzą
się chmury ciemne, wołamy jak niegdyś uczniowie Twoi zaskoczeni burzą
na morzu: „Panie, ratuj nas, bo giniemy”. I jak niegdyś, wyciągnąwszy prawicę,
jednym słowem uspokoiłeś burzę, tak oddal, Panie, teraz od nas grożące
nam niebezpieczeństwo. Wyznajemy wprawdzie w pokorze, że niewdzięcznością
naszą i grzechami zasłużyliśmy na Twoją karę – ale przez zasługi naszych
świętych Patronów, przez krew męczeńską przelaną dla wiary przez braci
naszych, za przyczyną Królowej Korony Polskiej, Twojej Rodzicielki, a naszej
ukochanej Matki Częstochowskiej, błagamy Cię, racz nam darować nasze winy
i przemień serca nasze na wzór Twojego Boskiego Serca; przemień nas potęgą
łaski Twojej wszechmocnej, z obojętnych i letnich uczyń nas gorliwymi i gorącymi,
z małodusznych mężnymi, i spraw, abyśmy już wszyscy odtąd trwali
w wiernej służbie Twojej i nigdy Cię nie opuścili. A my, biskupi polscy, idąc śladem
poprzedników naszych, którzy pierwsi uprosili zaprowadzenie Mszy św.
do Twojego Serca, przyrzekamy Tobie, Najświętsze Serce Jezusa, w tej uroczystej
chwili, że będziemy szerzyli wśród wiernych, a zwłaszcza w seminariach
duchownych, nabożeństwo do Boskiego Serca Twego i zachęcali rodziny, aby
się poświęcały Twojemu Sercu. Najświętsze Serce Jezusa, przyjmij nas, choć
niegodnych, i pobłogosław nam, naszym diecezjom i całej naszej ojczyźnie.
Akt poświęcenia całej ojczyzny Najświętszemu Sercu Pana Jezusa
(3 czerwca 1921 roku, Kraków)
Nieśmiertelny Królu wieków, rzeczywisty i żywy, pod postacią chleba
utajony, Panie nasz, Jezu Chryste! Oto staje u stóp Twoich w osobie swych pasterzy
i w osobie pobożnych tych tłumów wierny naród polski, aby w starej
królów naszych stolicy obwołać Cię uroczyście najwyższym swym Panem.
Przyjąłeś z rąk naszych na widomy znak poddaństwa dźwigniętą z ofiar całej
Polski świątynię: prosimy Cię, byś ten kościół w sercu ojczyzny Sercu
Twemu wzniesiony przyjął za tron królewski Twego wśród nas panowania.
Wyznajemy bowiem przed niebem i ziemią, że Twego panowania nam potrzeba:
wyznajemy publicznie, że Ty jeden, Królu królów, masz do nas święte
i nigdy niewygasłe prawa; wyznajemy za wszystkich, co znać Cię i służyć Ci
nie chcą, że tylko pod Twym berłem ratunek dla wskrzeszonej Twą mocą,
a tak ciężko skołatanej ojczyzny. Więc Panie nasz wszechmocny, racz nie patrzeć
na niegodność naszą i nędzę, ale w imię dobroci Serca Twego zstąp do
nas miłościwie, pełen łaski i prawdy, by zawładnąć tym ludem, co oddaje Ci
się dziś i poświęca. Święć się wśród nas Imię Twoje! Przyjdź do nas słodkie
i błogosławione królestwo Twoje! Niech ci, co rządzą, w imię Twoje władzę
sprawują; ustawy nasze niech będą świętego prawa Twego odbiciem; wojsko
nasze niech pod Twym znakiem strzeże granic ojczyzny; wiedza niech
od Twej prawdy światła zapożycza i Ciebie publicznie niech wyznaje; życie
nasze całe, i społeczne, i rodzinne, niech Twym duchem się napoi i na zasadach
Twoich się oprze! Usuń spomiędzy nas to wszystko, co prawdzie i łasce
Twojej się sprzeciwia, otwórz oczy zaślepionym, ulecz chore serca, obmyj
to, co oczyszczenia potrzebuje, weź nas w opiekę przed wrogiem postronnym
i przed naszą własną słabością, podbij nas pod świętą władzę Twej miłości,
bo jesteśmy i do Ciebie należeć chcemy. Jak niegdyś Polska nasza, jedna
z pierwszych, przed słodkim Sercem Twoim upadła w pokłonie, tak dziś oddajemy
Ci cały nasz naród w zupełne i niepodzielne władanie, oddajemy Ci
i poświęcamy jego miasta i wioski, jego prawa i zwyczaje, jego prace i trudy,
jego potrzeby i jego nadzieje. Ufamy Ci i w imię tej ufności podnosimy głos
uwielbienia, który niech płynie przez wszystkie ziemie polskie i znajdzie
oddźwięk we wszystkich polskich sercach. Chwała niech Ci będzie, Królu
wieków i najwyższy Panie naszej ojczyzny; Tobie moc i panowanie, nam zaś
w Twej służbie na doczesne nasze dzieje ratunek, a na wieczność dziedzictwo
niebieskiej Twej ojczyzny.
Akt poświęcenia narodu polskiego Najświętszemu Sercu Pana Jezusa
(28 października 1951 roku, dokonany we wszystkich świątyniach Polski)
Panie Jezu Chryste, my, naród polski, przed Tobą na kolana upadamy,
wobec nieba i ziemi wyznajemy: Tyś jest Bogiem naszym, Tyś Zbawicielem
naszym, Tyś Królem naszym. Dziękujemy Ci za wszystkie dobrodziejstwa,
jakie wyświadczyłeś narodowi naszemu, a szczególnie za powołanie nas do
świętej wiary katolickiej i za opiekę nad nami w najcięższych nawet chwilach
dziejowych. W dniu dzisiejszym, wobec Maryi, Rodzicielki Twojej, a naszej
serdecznej Matki i Królowej, wobec świętych patronów naszych, całkowicie
oddajemy się i poświęcamy Boskiemu Sercu Twojemu, aby na zawsze być
ludem Twoim. Zarazem uroczyście przyrzekamy trwać wiernie w świętej
wierze katolickiej, bronić Twojego świętego Kościoła, życie nasze osobiste,
rodzinne, narodowe kształtować według Twojej Ewangelii. O, Najświętsze
Serce Jezusa, pokornie Cię prosimy i błagamy, przyjmij nasze poświęcenie
się Tobie, otocz nas swoją miłością i tak nas prowadź przez dzieje, aby z polskiej
ziemi po wszystkie czasy rozbrzmiewała cześć i chwała Twoja.
PIEŚŃ: „TWEMU SERCU CZEŚĆ SKŁADAMY”,
śpiewa zespół „Jednego Serca Jednego Ducha”
